Cóż, nie były to najlepsze słodycze jakie dane mi było spróbować. Smak dziwny, mdlący, lekko słodkawy, anyżowy. Ciekawość, czy przypadkiem nie jem plastiku, zaprowadziła mnie do różnych stron, w tym wikipedii:
Jako środek spożywczy lukrecja stosowana jest głównie w krajach skandynawskich w przemyśle cukierniczym. Cukierki produkowane z lukrecji mają charakterystyczną, ciemną lub nawet czarną barwę. Lukrecja jest również składnikiem włoskiego likieru sambuca. Smak lukrecji przypomina anyż zatem aromaty zbliżone do likieru sambuca można znaleźć także w tureckiej raki, w greckiej ouzo lub francuskim pastisie.Jak rozumiem, natrafiłam na jakiś składnik do produkcji likieru (?!), bo nie uwierzę, że włosi jedzą takie paskudztwo, jak ja kokosowe draże w czekoladzie. Z drugiej strony, skoro u nas przyjęła się kapusta kiszona i ogórki... co kraj to obyczaj!
Zastosowanie w medycynie
Wykazują działanie przeciwreumatyczne i przeciwartretyczne.
Za granicą wyciągi z lukrecji są zalecane do leczenia choroby Simmonds'a, nowotworów niszczących przysadkę mózgową, zaniku kory nadnerczy, stwardnienia rozsianego, choroby Addisona, reumatyzmu, chorób alergicznych i astmy.
Wyciągi z lukrecji przyśpieszają gojenie wrzodów żołądka. Składniki lukrecji chronią wątrobę przed marskością i stłuszczeniem, a także toksycznym wpływem węglowodorów i metali ciężkich, obniżają stężenie diglicerydów, zapobiegają powstawaniu nadtlenków i wolnych rodników, przyśpieszają usuwanie wolnych rodników z ustroju. Działają wykrztuśnie, przeciwbakteryjnie, żółciopędnie, rozkurczowo i moczopędnie. Lukrecja hamuje reakcje autoagresji, dlatego można ją z powodzeniem stosować w terapii chorób autoimmunologicznych, np. łuszczycy. Z uwagi na ochronne i przeciwzapalne działanie na wątrobę warto polecać lukrecję w terapii wirusowego i toksycznego zapalenia wątroby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz